maalesef daha bir iki saat önce yine biri ile konuşmayı kesmiştim. eskiden 'abi 22 yaşın üzerinde biri ile asla olmam!' derken artık otuzlarının ortasındaki insanlarla konuşmam da nasıl bir sirkin içinde olduğumu gösteriyor sanırım.
kalp kırıklıkları beni çok yıpratıyor artık. özgüvenimi düşürüyor. acaba ne için benimle konuşmayı kesti, ben yetersiz miyim, çirkin miyim diye düşünmekten artık kimse ile konuşmak dahi istemiyorum. oturup sabırla beyaz atlı prensimi bekleyeceğim. -o da gelirse tabii-
mesafeler mesafeler
ne zaman yabancı biri ile konuşmaya başlasam bana 'oh ama uzaksın' diyorlar... ama kardeşim türk istesem buraya bakardım zaten bana buradan kaçacak biri lazım! anlamıyorlar. aşk mesafe tanır mı? bence tanımaz. aşk online da olsa yüz yüze de olsa aşktır!
insanların hayatlarına bakmaktan yoruldum artık ben de kendi hayatımda mutlu olmak istiyorum... artık her gün olmasa da kısa kısa yazılar yazmak istiyorum... bakalım...
berry x
